hier

hier
een ode aan Bert Schierbeek

hier op het kerkhof liggen ze  

al 

al die 

al die verhalen 

al die verhalen die 

al die verhalen die niet 

al die verhalen die niet verteld 

al die verhalen die niet verteld zijn 

al die verhalen die niet verteld 

al die verhalen die niet 

al die verhalen 

al die 

al 

die niet verteld konden worden 

hier op het kerkhof liggen ze 

al 

die monden die zwegen  

al die monden die nu grond, stof 

of 

mo-le-culen zijn 

in plaats van lippen zijn 

ik zoek naar klanken op de plekken die het zwijgen achterliet 

niet gedeeld niet verteld niet gezegd  

omdat het niet te verkroppen is 

als een krop die bleef steken halverwege de keel 

als de zinnen die als er al woorden vielen 

(over 5 april) 

op de grond in het café 

tien minuten voor of tien minuten na 

middernacht 

dan raapten ze de woorden op  

voor ze zelf opstaan konden 

voor ze echo’s zouden worden  

waar geen antwoord of weerklank op was 

kijk, ik weet het niet, ik was nog nooit dood 

schreef bert  

maar ik schrijf

ik wel

neske beks, 2025