Onder moeders vleugels

“als ik mijn benen spreid
doe ik alsof het vleugels zijn”
Els Moors, uit ‘Er hangt een hoge lucht boven ons’ (2006)

Als een vrouw zo’n zin schrijft is ze my girl.
Ik las deze zin een maand of drie geleden en toen ik diezelfde avond nog door de stad fietste in mijn zomerjurk, met daaronder mijn (weliswaar) licht gespreide benen, herhaalde deze zin zich in mijn hoofd.
Al trappend zag ik mijn benen weerspiegeld in de Amsterdamse etalages en benedenwoningramen die ik voorbij reed en achter me liet.
Ja, dacht ik, mijn benen zijn vleugels en als ik ze gebruik – of dat nou dansend, seksend of de trap-op-rennend is – dan vlieg ik. En de lucht is me niet hoog genoeg.
Als vrouwen over seks schrijven, op een manier die me trots, blij en verheugd maakt dat ik überhaupt als vrouw geboren mocht worden, dan vlieg ik ook.
Als het me daarbij ook nog opwindt, ben ik om.
Compleet
Vorige week las ik een mooie masturbeer-scene van Simone van Saarloos, in een stuk over Houellebecq op de Correspondent.
Maar op de een of andere manier komen ze zelden mijn kant op; vrouwen die goed, sterk, fijn en lekker over seks schrijven.
Dus Collegae Schrijfsters, voelt U geroepen want we zijn gaten in de markt!
Klinkt niet sexy by the way. Ik wil best een gat zijn, maar niet in de markt.
Ik doe er ook een beetje schijterig over. Ja, ik schrijf mijn fantasieën én mijn avonturen uitgebreid op, vaak zelfs, maar ik deel ze niet.
De enige keer dat ik een rather dirty story schreef – ik wou ook een keer een taboe doorbreken – voor het jubileum van mijn uitgeverij, reageerde niemand. Terwijl: ik weet zeker dat het een best goed stuk was. Het heette Drang en het ging over een promiscue zwangere vrouw.
Maar niemand zei wat.
Oh ja, natuurlijk : het was een taboe! Daarom natuurlijk. Hoop ik dan.
Twee reacties kreeg ik. Eén van de oppas van vrienden die naar eigen zeggen in een deuk lag om het verhaal en de tweede van een vage bekende die me per personal message op facebook met nog vochtige vingers ging meedelen wat het verhaal bij hem teweeg had gebracht.
Ik ben eigenlijk nog steeds in shock: ik had het niet als grap bedoeld en ook niet als selfservice materiaal.

Soit, Els Moors doet het wel, schrijven over seks. En goed ook.
En met haar tour ik vanaf september.