Hardhoors (was ik)

‘Maar je ziet er zoooo goed uit!’
Nooit eerder in mijn leven heb ik het zo vaak gehoord.

Ja ik zie er goed uit.
Ja ik ben weer slank net als vroeger.
Ja mijn huid is rustig.
En mijn ogen ook.
Dat is wat heel veel slapen met je doet, blijkt.
Dat is wat minder hard werken met je doet.
Rust en gezonder eten, drinken, zijn.

Mijn eerste zomer in jaren zonder hooikoortsklachten.
En ook al een jaar niet meer verkouden of grieperig geweest.
Nu pas versta ik de taal die mijn lichaam al die tijd al sprak.
Dat ik echt rustiger aan moest doen.
Maar ik vond het zo cool…
AL dat werk.
AL die projecten, liefst tegelijk.
Tot er iets knappen en bloeden moest.
In hart en hoofd.

NZH – Niet Zichtbaar Hersenletsel.
‘t is moeilijk te omschrijven
moeilijk te voorspellen ook.
Hoe leef je er naar?
Hoe stop je op tijd?
Hoe plan je een leven?
Hoe wel genieten van alles,
maar niet van teveel tegelijk?

Als ik veel energie heb
en me er ‘in’ gooi zoals weleer,
steekt het brein een spaak in de wielen
en lig ik in no time stil.
Onberekenbaar is het.
En tegelijkertijd is het het enige signaal
waar ik – hardhoors als ik altijd was/ben –
oor voor heb.
‘Ja, ik zie er heel goed uit, ik weet het.’, antwoord ik tegenwoordig.
Niet echt bescheiden.
Alleen een goede luisteraar hoort de juiste ondertoon.

*** nieuws: dinsdag 14 oktober 2014: lezing Biblioteek Indische buurt
Over/met De Kleenex Kronieken en mijn werk.

Voor meer lezingen/optredens zie ook bij Agenda.