Als er een fijn, interessant stuk wordt geschreven over je laatste film door iemand met verstand van film die de – in dit geval nogal gespannen – verhouding tussen inhoud en vorm van de film heeft begrepen geeft dat opluchting.
En absoluut het gevoel van erkenning.
Zeker als diegene ook de moeite nam zich in je eerdere werk te verdiepen.
Tegelijkertijd ben je je er van bewust dat het zaak blijft niet meteen weer achter ‘die like’ aan te rennen :
1) omdat dat het onderwerp van je laatste film is
en 2) omdat je dat obsessief deed in het verleden…
Er zijn natuurlijk ook mensen met verstand van film/tv, die er anders over denken,
zoals dat het hier om niets meer gaat dan interessantdoenerij.
Deze twee uiteenlopende visies onderstrepen dat je iets gemaakt hebt, dat uitgesproken is.
Mensen vinden het goed of slecht.
Er zit niet heel veel tussen.
Het midden halen, het gemiddelde, vond je – dat weet jij dan weer – al nooit zo interessant.
Maar dat het interessant is, is een feit.
Je zou er bijna een duim bij opsteken…