Beyond tagging you, tagging me…

Website en mail doen het prima zeg ik als mensen vragen of ik Facebook mis.
Maar mijn website heb ik amper nog nodig want…
alledrie mijn films zijn HIER te zien.

Terwijl ik op de tablet waar ik nog steeds verslaafd aan ben lees datmuziekfestivals de meest belachelijke uitvindinding ooit verbieden krijg ik via een vriendin op het zeg maar net zo verslavende Whatsapp te horen dat ik weer in vol ornaat op Facebook zit.
Ik frons mijn wenkbrauwen tot mijn lelijke denkrimpel verschijnt.
De vriendin maakt screenshots en stuurt me via onze zeg maar net zo verslavende Iphones de foto’s toe, waarop inderdaad: onmiskenbaar ik te zien ben op haar facebookwall.
Raadsel opgelost. Afgelopen weekend nam ik deel aan een te gekke workshop rondom Teenkaas- en snotimprovisatie.
De lieve, leuke mensen die het organiseerden leek het leuk alle daar gemaakte foto’s op Facebook te plaatsen want dat is zo leuk als je elkaar dan leuk kan taggen, en daarna eventueel contact maken / flirten.
Ik heb die leuke mensen op mijn onafscheidelijke tablet meteen gemaild en toch maar gevraagd of de foto’s weg konden omdat het (vind ik) niemand wat aangaat dat ik workshops Teenkaas- en snotimprovisatie volg in mijn vrije tijd.
Dat was voor hen gelukkig geen probleem. Ze haalden de foto’s meteen weg en boden hun excuses aan.

Brengt me desondsnks toch weer bij de onuitgesproken eindvraag van mijn laatste film: ‘Hoe vermijd je dat anderen foto’s van je plaatsen, copypasten, screenshots ervan maken en/of taggen?’
Door net als Ricardo uit m’n film kluizenaar te worden?
Zullen we onszelf opsluiten dan maar?!?

But seriously, hoe gaan we dit doen? In de toekomst?
Ik zie behoefte aan een nieuwe social media etiquette.
Wie ooooooooh wie maakt de wereld weer een schooner’ plek?