The Will To Change?

“Als kind hunkerde ik naar de liefde van mijn vader. Ik wilde dat hij me opmerkte, dat hij me zijn aandacht en genegenheid gaf. Als hij me niet opmerkte omdat ik braaf en plichtsgetrouw was, was ik bereid straf te riskeren door stout genoeg te zijn zodat ik zijn blik kon vangen, en die vast te houden en het gewicht van die harde hand van hem te verdragen. Ik verlangde ernaar dat die handen me zouden vasthouden, beschutten en beschermen, dat ze me met tederheid en zorg zouden aanraken, maar ik accepteerde ook dat dit nooit zou gebeuren. Toen ik vijf jaar oud was, wist ik dat die handen me alleen zouden erkennen als ze me pijn deden, en dat als ik de pijn kon verdragen en dicht bij me kon houden, ik Papa’s meisje kon zijn. Ik kon hem trots maken.
Ik ben niet alleen. Zovelen van ons hebben het gevoel gehad dat we mannelijke liefde en begeerte konden winnen door te laten zien dat we bereid zijn om de pijn te verdragen, dat we bereid zijn om ons leven te leiden en te bevestigen dat de mannelijkheid die als echt mannelijk wordt beschouwd omdat ze zich inhoudt, zich terugtrekt, en weigert/verstoot ook die mannelijkheid is waar wenaar verlangen.
We leren meer van mannen te houden omdat ze niet van ons zullen houden.
Als ze van ons zouden durven houden, zouden ze in de patriarchale cultuur
ophouden met “echte mannen” te zijn.”

Dit schrijft bell hooks in het boek The Will To Change – Men, Masculinity and Love uit 2004, dat ik alweer een paar jaar beluister, herbeluister, lees en herlees.
Het is voor mij een diep medicijn. En elke keer denk ik aan ons papa – mijn zorgvader.
En hoe ik hem als klein meisje aanbad. Aan hoezeer hij mijn manbeeld bepaalde.
En wat de desastreuze gevolgen daarvan zijn…
Onder andere hierover schrijf ik deze zomer – hoop ik – Vogelvrij af.
Al gaat dat boek ook over zoveel meer…

Het patriarchaat.
We leven op dit moment in een wereld waarin het patriarchaat en toxische mannelijkheid ons overspoelt. En toch zie ik af en toe mannen en vrouwen doorgaan met beweren dat Trump en co ook echt goede dingen zeggen… WTF.
Hoe kan men iemand als premier Schoof, laat staan Netanyahu nog serieus nemen?
Maar als ik dan een man ontmoet, die zacht is en open. zoals iemand die ik laatst heb ontmoet, dan heb ik zoveel hoop. Dan weet ik dat het niet altijd aan mannen ligt.
En dat ik, die vaak werd aangevallen door mannen  (onlangs ook weer),niet moet verzanden in angst voor mannen – of erger mannenhaat…
Ja ze maken me bang soms, maar ik ben moeder van een prachtige man met een even mooie broer en een geweldige vader. En de vrienden van mijn zonen, zijn net zo geweldig en krachtig en geven me hoop op een ander soort mannelijkheid.

Mooie zachte mannen. Shine your light.
Hou van ons. Steun ons. Want wij steunen jullie.
En we houden van jullie.

Maak het verschil alsjeblieft.

Liefde. Amor. Love.