‘k Ben toch écht een Fictief Figuur

Ik ben nu ongeveer een maand van Facebook af.
Cold turkey, en het bevalt me veel beter dan verwacht.
Geen schuim op de lippen.
Niet eenzamer dan daarvoor.
En ik lees weer boeken van 1000+ pagina’s.
Heerlijk. Super. Fijn.
En ‘t belangrijkste: ik mis niks en niemand heeft mij gemist.
Nee nu lieg ik: 3 mensen misten me.
Van de 3000 of zo.
Tja.
Het waren wel de leuksten van de 3000.
Dat meen ik.

Zakelijk waren er genoeg argumenten om te blijven.
Met een film over Facebook in de maak, en een kersverse roman op de markt,
is het wellicht handig een pagina (of twee) aan te houden.
Dat hield me nog een tijdje op het blauwwitte gevaarte.
Tot ik besefte dat het me veel meer energie kostte dan dat het me energie gaf.
Dus, toen nam ik het wijze besluit dat het voldoende is als die work-related-pagina’s door mijn uitgeverij worden beheerd. Dus af en toe zal er een teken van leven gegeven worden op de Kleenex Kronieken’s facebookpagina of op de pagina van Neske Beks, fictief figuur.
De inhoud komt van mij, maar ik plaats het zelf niet meer.

Zodoende.

Dus als u mij stiekem bemint, mail me die verklaringen, liefdesbrieven en odes dan liever via de e-mail. Privé.
Het gaat de uitgeverij niks aan. 😉
Le vrai Neske, moi dus, woont weer in het echte leven.
En, net als in mijn pre-facebookleven, ouderwets hier op de blog.

Waarom denkt iedereen toch steeds dat ik geen fictie maak, als ik zeg dat ik dat doe?

(wordt vervolgd in de film)
Sloppel!