Ecstatic Tuesday

It’s better and cheaper than therapy, roep ik tegen mijn argwanende vrienden.
En waar ik vroeger steevast geloofde dat dinsdag een slechte dag was (omdat ik dat ooit in een toneelstuk opschreef) kan ik nu op woensdag al bijna niet meer wachten tot het weer dinsdag is.
Ecstatic Dance is wat mijn dinsdag fantastisch maakt.
No booz, no shoes, no talking.
Het kan ook op zondagochtend van 10 tot 1, maar dat is mij echt te vroeg.
Dus elke dinsdagavond ga ik los op water, thee en (zeer belangrijk: neurotransmitters), die door urenlang dansen moeiteloos in mijn hoofd worden aangemaakt.
Blij blijer blijst tussen zeven en tien.
Zoiets.
Ja.
Blotevoetendansende Neske schertsen mijn vrienden (tot ze zelf verkocht zijn, duh-uh).
En ik geef toe: na één keer bij Nataraj geweest te zijn waar ik witte mensen hoekige wilde tribal-achtige dansen zag uitvoeren had ik ook een allergie tegen de blote votendans. Tot vriend Bart me zover kreeg dat ik Ecstatic ging dansen.
Sinds die dag ben ik hooked.
Thuis kan het ook, maar het is toch niet hetzelfde: samen dansen met meer dan honderd mensen (ZONDER TE PRATEN!) is betoverend.
En bij Ecstatic draaien de beste dj’s en er is zoveel ruimte dat je in alle vrijheid lange diagonalend dansen kan. Samen met een partner, alleen, met iedereen. Op je zestiende of op je zestigste.
Alles mag en kan.
Ik raas door de ruimte, drink thee en raas weer verder. De wind in de haren en de voeten eindelijk weer op de grond.
Mijn hart dat – door maandenlange pijn en allerlei rampen om me heen, bij mezelf en de mijnen –
een beetje was verdroogd en verschrompeld komt dansend weer tot bloei.
De zon straalt weer uit mijn ogen.
Ecstatic is mijn wekelijkse work-out for body, mind and soul en als ik nog wel eens ‘normaal’ uit dansen ga, voel ik al snel dat ik eigenlijk niets anders meer wil.

De zaterdagse Club Lite feestjes – Shine, Chocolate etcetera – zijn ook fijn, maar Ecstatic Dance is echt mijn ding. Op de andere feestjes is er alcohol en gepraat, en dat zijn beide dingen waar ondergetekende zich soms te buiten aan gaat… Niet nodig bleek dankzijn Ecstatic. En uit het hele land reizen mensen naar Amsterdam om bij Club Lite op blote voeten te dansen. Het dansen is healing, engergising en zachtmakend.
In een maatschappij die het begeeft onder druk, stress en veel moeten, is deze tempel het medicijn.

Ecstatic Dance
Club Lite

Als toetje een clip van mijn favoriete Ecstatic dj, DJ Kareem – hij draait a.s. dinsdag weer 😉