De Vilvoorde á Bruxelles

De moeilijkheid om van Vilvoorde naar Hongkong te gaan, is niet naar Hongkong gaan, maar weggaan uit Vilvoorde.

Wat het moeilijkst is voor iemand die, zeg maar, in Vilvoorde woont en in Hongkong wil gaan wonen is niet naar Hongkong gaan, maar weggaan uit Vilvoorde. Dat is moeilijk.
Alleen dat is moeilijk.
Want eens in Hongkong komt alles wel in orde.

Het volstaat om gezond te zijn en een beetje bezeten en dan…: Hongkong ligt binnen ieders bereik.
Maar weggaan uit Vilvoorde, da’s moeilijk…

Ik ken een miljoen mensen die een boek gaan schrijven. Ja toch? O, ik ken er… Ik ben er een miljoen tegengekomen tijdens mijn leven. Van die mensen die zeggen: “Weet je, nog twee jaar,… nog twee bretellen verkopen he, maar dan, in ’73, schrijf ik een boek.” En dan, in ’73 kom je ze tegen en zullen ze zeggen:”Ik blijf knollen verkopen, zie je. Ik leef met mijn knollen. Ik heb een vrouw, ik heb twee kinderen, ik heb een kat, ik heb een vriendinnetje, mijn auto is versleten, ik verkoop knollen tot in ’75 en in ’75 schrijf ik een boek.” Het boek is een symbool. Ik vind, of het nu bretellen zijn of knollen…Als je zin hebt om iets te doen, moet je je erin gooien, je moet het gewoon doen, met het risico dat je fout zit. Ik zit dan maar liever fout, ik wil me erin gooien en dat zal ik dan ook doen. Waar zal het allemaal op uitdraaien? Kristallen bol en koffiedik kijken…
En weet je waarom de mensen geen liedjes maken, en weet je waarom mensen niet zingen, en weet je waarom mensen geen boeken schrijven? Omdat ze iets anders in de plaats doen.
Het is alleen maar dat.
Het is zin hebben om naar Hongkong te gaan. Ik kom er op terug.
De moeilijkheid om van Vilvoorde naar Hongkong te gaan,
is niet van Brussel naar Hongkong,
maar van Vilvoorde naar Brussel gaan.

Dat is de moeilijkheid.

JACQUES BREL, 1971