Klaar en alweer begonnen

En dan is de roman klaar – net – en dan begint iedereen meteen te vragen of je al met de volgende bezig bent.
Had ik dan gezegd dat ik een volgende roman wou schrijven?
Stilte.
‘Ik hoop het,’ zei een tevreden lezer,’want ik heb zin in meer.’
Daarentegen weet ik nog niet of ik weer zin heb om jaren te gaan puzzelen op kloppende levensverhaal-lijnen en plot.
Ik loop de bibliotheek in en zie op de informatiebalie de bierviltjes liggen die bij mijn roman horen.
We hebben ook bijbehorende snotdoeken maar die zijn blijkbaar al op.
Door mijn hoofd schiet de gedachte aan een net bevallen vrouw die in een kraambed ligt. Nog uitgescheurd, net dichtgenaaid, met een dikke brede plak maandverband – die eventueel bloed stelpen kan – in de Marlies Dekkers-string gepropt.
Voor het geval u daar een beeld bij nodig hebt: nee dus, dat vult elkaar niet aan.
De man naast haar probeert al wiegend hun pasgeboren baby tot stilte te manen als het eerste kraambezoek binnen komt. “Zijn jullie al met de volgende bezig?”, vraagt de een na de ander nog voor ze de baby goed en wel hebben gezien. ‘Ughhh’denkt de vrouw, terwijl het dikke verband tegen haar pijnlijke schaamlippen drukt.

‘Dat ben ik’, zeg ik tegen de verkouden jongen die achter de informatiebalie zit. Ik wijs met mijn vinger op het viltje. De jongen kijkt me even peilend aan, maar begrijpt gelukkig dat ik geen bierviltje ben maar de vrouw met de naam die volgens de tekst op het bierviltje een verrassend romandebuut heeft geschreven.
Meteen nadat ik het gezegd heb, voel ik al de spijt: als mijn ego opspeelt ben ik op mijn meest irritant.
En daarbovenop schaam ik me soms nog steeds voor het woord ‘verrassend’ omdat ik vond dat we eerst maar eens de reacties moesten afwachten in plaats van zelf op het promotiemateriaal aan te kondigen dat wij het zelf een verrassend romandebuut vinden. Gelukkig vonden de meesten het verassend genoeg. Wat zegt verrassend eigenlijk?

‘Ja, die verhalenbundel die u zoekt, die hebben we wel.’, zegt de jongen en diept het boek voor me op.
Ik ben dol op bibliotheken. Vorige week gaf ik hier een lezing en ik ben in tijden niet zo gelukkig geweest.
Een bundel met korte verhalen, wil ik schrijven, weet ik plots. Non-fictie verhalen mixed up met verzonnen shit.
Mijn hart wist het al langer, maar mijn hoofd is zoals gewoonlijk traag met signalen opvangen.
Eerst maar ’s een stukje lezen uit de bundel. In het blad Flow werd de bundel getipt door een schrijfster waar ik me al jaren over afvraag: vind ik haar nu goed of vind ik haar saai. Het antwoord wil maar niet komen.
Dan valt mijn oog op een boek met foto’s van Abba.

Herinneringen aan de diep gekoesterde kinderwens Agnetha te zijn tijdens allerlei rollenspellen – maar steevast met de rol van Anna-Frid/Frieda te eindigen – komen naar boven, en voor ik het weet zit ik al bladerend sentimenteel te wezen.
De aanblik van Björn met een umlaut met zijn proportioneel kleine gezichtje is genoeg om – wham – mijn hart net als toen weer in vlam te laten schieten. Björn was toen het prototype van mijn ideale man. Mijn logge hoofd was dat allang vergeten, maar mijn hart – dat in beelden denkt – niet.
De Marokkaanse man die tegenover me een krant zit te lezen kijkt vreemd op.
‘Ja meneer, ik jank. Ik jank om Abba en om Björn en vooral dan om Agnetha die van Björn ging scheiden en daar toen een hartverscheurende videoclip bij heeft gemaakt.’
De meneer kent Abba niet.
Zal ik hem zeggen dat Agnetha voor mij iemand is als bijvoorbeeld Oum Kaltoum?
Zal ik hem zeggen dat rechterhersenletsel mensen vaker overdreven sentimenteel en emotioneel maakt?
Nee, het gaat die man niks aan.

Een verhalenbundel wordt het.
Misschien met als eerst zin iets over Abba.
Dat ik Chiquitita nog steeds niet helemaal begrijp bijvoorbeeld.
Dat ik nog altijd ‘chique tieten’ zing. Of aan bananen denk.
Maar dat klopt evenmin, want die heten Chiquita. Dat weet ik dan weer wel.
Verrassende titel, Chiquitita, dat wel.
Maar wat, hoe, waarom?
Geen idee.
En nu ga ik de hele dag naar Agneta staren in de videoclip van ‘The Winner takes it all’ en afwisselend janken en lachen om Björn.

*** nieuws:
zondag 16 november Workshop ‘Zet jezelf neer’ – werken aan je zelfbewustzijn met schrijfoefeningen, stemtraining, speech-practice. Meer info onder Coaching.
Je kan me ook mailen of bellen hierover.

Voor meer lezingen/optredens zie ook bij Agenda.