Busje komt zo

Jacht op loslopende tijger

Sommige beelden roepen herinneringen op.
Van toen op die camping in landelijk Parijs.
Ik trok in een Volkswagen T3 met zoonlief dwars door Frankrijk.
It’s a small world after all zong het kleine kreng op de achterbank,
tot zijn urenlange geduld werd beloond met een bezoekje aan Disneyland Parijs.
Als tegenwicht kampeerden we bij een boer in landelijk Parijs en reisden we per metro naar Disneyland de hel.
Op een ochtend werden we wakker van een vreemd geluid.
Later zagen we op foto’s van de buren dat een vos er met onze schoenen en het tapijtje van door was gegaan.
Tien jaar later hebben we het er nog steeds over.
Een tijger (zie foto) lijkt me ‘n ander verhaal…

Maar wat ik eigenlijk van de daken wil schreeuwen is dat ik mezelf een groot cadeau gaf,
door weer zo’n bus te kopen. Een T4 dit keer. Met een pijpje en een houtkachel, waarop ik soep kan koken. Te gaaf.
Een bevriend designer bouwde er een bank/bed in, een bevriend kachelbouwer bouwde de juiste houtkachel in het busje
en timmerde ‘m tiptop af. Mijn brodery starvriendin gaat de gordijntjes naaien en borduren als ik de juiste naam voor het busje gevonden heb. En via via vond ik all the way in Muiderberg de juiste garagist die het rakkertje van zijn ouderdomskwalen afhielp.

Dus ja: in 2015 wordt deze Vluchtbus Vol Met Liefde (werktitel*) mijn hoofdproject waarmee ik langs Vlaamse en Nederlandse wegen zal reizen.
Ik ga het Vuur en de Liefde naar de mensen brengen, en vooral: de Verhalen aanjagen.
Ja! Graag.
[wordt gauw vervolgd met foto’s]

* ‘k Zoek nog naar de juiste naam voor de Vluchtbus Vol Met Liefde, dus suggesties welkom.