Je hebt zelf je dag gekozen

Jij, liefste,
gaat dood.
22 jaar vriendschap mag ik straks verbranden.
Je hebt zelf je dag gekozen: de 29e van deze maand.
Het is de elfde vandaag dus nog 18 dagen te gaan.
Nog een kopje vol tijd om je te vertellen hoeveel
ik van jou
en de jouwen.

En hoe bitter
die rouw,
die me tot bevriezing brengt.
Je te zeggen dat ik aan de dagen zou willen gaan hangen,
met mijn hele gewicht wil ik die 18 dagen verlengen
zodat ze langer duren, aan de uren trekken,
ze verlengen,
ver-langen als in langer maken
tot ze langer en langer en langer.

Maar voor jou lief wil ik ze liever korter maken.
Duwen tegen de dagen juist,
zodat ze je minder meedogenloos kunnen verlammen
en dat het grote los- en achterlaten
je minder en korter grieft.

OH LIEF, liever oh liefst
-e vriendin van 22 jaar achter ons
en nog precies 18 dagen te gaan.

‘Het is vandaag de elfde en die is precies hetzelfde als de andere dagen’ zong Herman van Veen.
Ik zou eigenlijk willen vragen aan Herman what the fuck hij daarmee bedoelt.
What the heck hetzelfde?!?

(Het is alweer de 12e, dus 17 dagen alweer vandaag…)

Haakjes plaatsen maakt het nog definitiever
maar tegen liefde is geen haakje bestand.

Alles straks een hoopje as
straks als is niet meer is wat is,
en voor altijd was wat was.

Maar de onze zal je altijd zijn.
De beste moeder (you know it’s all about that Base (zoals Sam zong), en Keep your Head Up (terwijl Cas met opgeheven hoofd in de Amstel zwom)
De supervrouw (straks ben je weer bij hem), de superdochter, -zus,
de liefste, wijze vriendin (kan ik het straks wel zonder jou?!?)

Ja lief,
nog een kopje vol tranen,
glazen met wijn,
geen druppel, van niks spijt.

Oceanen vol liefde en een theelepel tijd.
Doch, altijd zal je in onze harten leven.
Altijd zal je bij ons zijn.

Neske, 11&12oktober2015
zoals je me vroeg las ik dit op je uitvaart 3 november 2015 LIEFDE, ALTIJD.

De rouwstoet met brandende fakkels door Alkmaar stad