The Safe Space

Sinds mei 2018 werk ik in het Van Doesburghuis te Meudon. Mijn project heet The African Diaspora Safe Space en het is voor mij een onderzoek waarin ik mijn plek deel met kunstenaars uit de Afrikaanse diaspora en/of daaraan verwant.
Waarom doe ik dit?
Omdat ik ‘delen’ een schaars goed vind in de black community.
Omdat ik geloof dat er behoefte is aan een plek om te delen.
Omdat ik bepaalde onderwerpen wilde onderzoeken, aftasten, verdiepen.
Ik had een hele lange longlist van mensen die ik uit wilde nodigen en ik weet nu al dat ik na deze maand graag door wil met The Safe Space. Waarschijnlijk in een iets andere vorm.
Hoe en waar moet ik nog uitdenken.
Dinsdag arriveerde cabaretier Jeffrey Spalburg die hier was om te werken aan wat hopelijk uitmondt in zijn eerste boek. Een verhaal over vaderschap, zoon zijn, grootvaders…
Het is niet aan mij om het verhaal te vertellen, maar aan werkdrift heeft het Jeffrey de drie/vier dagen dat hij hier was niet ontbroken. Jeffrey vertrok vrijdag en gisteren – zaterdag 9 juni – arriveerde de vijfde gast.
Jeanne is de eerste gast die niet van kleur is : vertaalster Jeanne Holierhoek.
De keuze om mensen op basis van afkomst, gender en/of seksuele voorkeur uit te nodigen was al een heel proces…
Ik vroeg haar als gast nog lang voordat ze de Martinus Nijhoff Vertaalprijs won op basis van haar vertalingen voor Marie Ndiaye. In dat gesprek bleek dat ze bezig was met de vertaling van Black Skin, White Masks van Frantz Fanon en dat was doorslaggevend voor me haar als de uitzondering (de witte persoon in een Residency rondom African descendence) te vragen.
Sinds gisteren zijn we prettig in discussie en gesprek.
Met lekker eten, water, laptops en wijn.
Na Jeanne verwacht ik nog 1 gast: toneel – en scenarioschrijver Esther Duysker.
En nog enkele gasten die ik los van het project heb uitgenodigd en die privé en werk combineren.

En dat in de bedding van dit fijne monument en met de portretten van Nelly en Theo aan onze zijde.
– met steun van het Nederlands Letterenfonds