ONVOORWAARDELIJKHEID

Onvoorwaardelijkheid. Ik vind het een lastig begrip.
Als ik eerlijk ben, is er maar 1 persoon op deze wereld voor wie ik er onvoorwaardelijk ben en kan zijn, en aan wie ik onvoorwaardelijk geef: dat is mijn kind. Omdat ik geen onvoorwaardelijke ouders, noch familie, noch pleegfamilie heb ken ik het begrip niet als ontvanger. Dat is – weet ik – mijn grootste makke.
Altruisme geloof ik ook niet geheel in, goedheid wel. Toni Morrison zegt een paar mooie dingen over goedheid in een niet zo heel eenvoudig te volgen lezing: ‘Goodness: Altruisme in the Literary Imagination’.  Hier te bekijken. Op Winternachten zag ik dat Savannah Bay het in print bij zich had.

Ik ben van nature een gever, maar het is (helaas misschien) niet meer zo dat ik onbeperkt geef, zonder daar iets voor terug te verwachten. Misschien faal ik daar, misschien is het mijn makke, maar ik heb die ruimte gewoonweg niet merk ik. En bovenal ben ik zelf enorm loyaal. Dus ja, met collega’s en vrienden voor wie empathie en loyaliteit niet vanzelf komt, hou ik het meestal niet lang uit…
Tegelijkertijd probeer ik eerlijk te kijken naar wat je terug kan verwachten van mensen en wat niet.
Vandaar deze overdenkingen over onvoorwaardelijkheid.
In een wereld/werkveld die volledig van voorwaardes aan elkaar hangt is oneindige onvoorwaardelijkheid een totale illusie vrees ik.
Maar oneindige dankbaarheid en/of loyaliteit is dat evenzeer.
Die mag stoppen als de verbinding niet meer tastbaar is. Dat moet wellicht, want dat als het niet meer stroomt en de dankbaarheid zet zich voort: volgens mij is dat het moment dat het zich transformeert in een ongezonde vorm van geven: codependency.

Gezonde grenzen hanteren is een van de belangrijkste thema’s in mijn leven. Geboren uit ouders die ieder geboren werden in disfunctionele families, en opgevoed in een disfunctioneel pleeggezin en door de jaren heen bevriend, geliefd en verbonden met tig mensen in wiens leven deze patronen een rol spelen, heb ik hier heel veel over geleerd. Gaandeweg heb ik een workshop ontwikkeld: Healthy Boundaries/Limites Saludables, waarin ik de deelnemers uitdaag fysiek en emotioneel te onderzoeken waar die grens ligt. Een fenomenaal onderzoek dat hen – en ook mijzelf – heel veel leert over grenzen. Want hoever kan je je grenzen werkelijk oprekken? En als ze overschreden worden, geef je dat op tijd aan, of voel je het door bevriezing wellicht veel te laat?
Vragen om – zeker als je een achtergrond hebt met onheldere grenzen – dagelijks bij stil te staan…