Rumi’s quote steunt me. En tegelijkertijd is veilig zijn op dit moment mijn grootste verlangen.
Wellicht – vermoed ik – het verlangen van ieder mens.
En toch zegt Rumi:
‘Vergeet veiligheid, woon waar je angstig bent te wonen. Vernietig je reputatie. Wees berucht.’
Zijn woorden raken me en echoën in mijn hoofd en roepen vragen in me op.
Is veiligheid kunnen vergeten wellicht een mannelijk privilege?
Hoe en waar ben ik veilig als vrouw alleen?
Ben ik als Europese Zwarte vrouw werkelijk veilig in alle landen in de EU?
Wie garandeert me dat? En hoe?
Ik hou van een goede reputatie… Opvoeding wellicht.
Dus die vernietigen … why would I?
En wat als er niet naar streef berucht te zijn?
Als eenvoudig veilig zij is waar ik naar verlang.
En dat zonder dat ik hoef te verhuizen van de plek waar ik thuis ben.
Zonder dat wij als slachtoffers moeten vluchten voor (emotioneel) geweld en bedreiging.
In mezelf, in mijn lichaam voel ik me veilig.
Bij mezelf ben ik veilig.
Meer dan ooit.
Maar hoe maken we de wereld veiliger voor onszelf, voor onze moeders, voor onze dochters en voor onze schoondochters?
Wegkijken werkt voor geen meter.
Zwijgen evenmin.
Dutch
Afrikaans
Arabic
Catalan
English
French
German
Greek
Haitian Creole
Italian
Samoan
Sesotho
Somali
Spanish
Sundanese
Xhosa
2 gedachten over “VEILIGHEID EN RUMI”
Rings true for me as a woman. Fortunately never been stalked myself, but I know once you’re ‘the chosen one’ it’s terribly hard to be and feel safe again.
The judiciary system needs to take stalking serious. I don’t think it does in most countries.
The safe feeling – unfortunately – is also part of how the outer world reacts. When they tend to avoid the topic, turn away their heads an act like nothing happened: the unsafe and lonely feeling increases.
Reacties zijn gesloten.