Proloog
Dit is de verwerking, afronding en tegelijk ook de start van een persoonlijk onderzoek.
Een verslag dat zich vanuit een maatschappelijke noodzaak verbindt
met een onderwerp dat ik en vele vrouwen – en ook zij die zich identificeren als vrouw,
queer of non-binair – van voor onze geboorte van nabij kennen.
Een project over stalking, controle en onderdrukking.
Alles dat de vrouwen die voor ons kwamen klein hield.
En hoe dit toxische meestal mannelijke gedrag ons vaak nog steeds in een houdgreep houdt. – zowel mannen als vrouwen… : de rol van het romantische narratief is namelijk niet te onderschatten.
Ik zal mijn eigen ervaring beschrijven – én die van anderen.
Mijn doel is benoemen, analyseren, fileren van de duizenden wijzen,
structuren en manieren
waarop wij vrouwen worden opgejaagd en opgesloten.
Achter gesloten deuren.
In bed.
In het openbaar.
In instituties en bedrijven.
Op waarom we niet gehoord worden
en hoe ons de schrik wordt aangejaagd én angst wordt ingefluisterd.
Blijf klein.
Hou je koest.
Ken je plek.
Jouw recht is het aanrecht.
Zwijg.
#Tothierennietverder #Hastaaquiynomas #Finsaquiinomes
Ik zwijg niet langer. Ik observeer en noteer.
Ik film. Ik neem de stemmen op. Ik stel de angsten op in de ruimte.
Ik spreek. Geef stem. Ik schrijf.
Spreek alstublieft mee.
We zijn het aan onze voormoeders, aan onze dochters
en aan hen die na ons komen
geheel verplicht.
Stop. Basta.
Tot hier was eigenlijk al te ver.
Neske Beks – april 2023