LIEFDE EN HET PATRIARCHAAT

´Every female wants to be loved by a male

Every woman wants to love and be loved by the males in her life

Whether gay or straight, bisexual or celibate

she wants to feel the love of father, grandfather, uncle, brother or male friend 

If she is heterosexual she wants the love of a male partner

We live in a culture where emotionally starved deprived females 

Are desperately seeking male love 

Our collective hunger is so intense that it rends us

And yet we dare not speak it for fear we’ll be mocked, pitied and shamed…´

Dit schrijft bell hooks in het door mij zo geliefde en aanbeden boek ‘The Will To Change: Men, Masculinity and Love’.
Daarna legt hooks liefdevol uit hoe kleine kinderen door een patriarchale maatschappij al al heel jong krijgen aangeleerd krijgen dat vaderliefde belangrijker is dan moederliefde. Ze tekent het beeld op van miljoenen kleine kinderen die ’s avonds hongerig naar bed gaan: smachtend naar de liefde van hun afwezige vader.
Een beeld dat mij en helaas velen van ons rechtstreeks in het hart raakt omdat het een geleefde ervaring is: papa was er wel, maar papa was er niet.

Laag voor laag pelt ze af van de vals opgebouwde ui van patriarchale kracht die onze maatschappij is. Bijvoorbeeld wanneer ze schrijft over de therapeut John Bradshaw die uitlegt wat voor spagaat er ontstaat als een jongetje ontdekt en leert dat de manier waarop hij zich organisch voelt niet geaccepteerd wordt. Hierop leert het kind een vals zelf aan te nemen.

John Bradshaw verplaatst zich in het jongetje om uit te leggen hoe het werkt als hij zegt:

´Het gevoel dat ik iets verkeerd heb gedaan, en dat ik echt niet weet wat het is dus dat er iets vreselijk mis is met mijn wezen, leidt tot een gevoel van totale hopeloosheid. 

Deze hopeloosheid snijdt jongens af van hun mystieke staat van zijn. Het betekent dat er geen mogelijkheid is te zijn zoals ik ben; er is geen manier waarop ik ertoe kan doen of iemands liefde waardig kan zijn als ik mezelf blijf. Dus ik moet een manier vinden om iemand anders te zijn – 

Iemand die bemind kan worden. Iemand die ik niet ben.”

Als moeder van een man hoop ik dat ik het niet te laat gelezen heb.
Dat het mij gelukt is ondanks dat ik weet hoe dwingend het patriarchaat is, het jongetje niet met het badwater weg te gooien.

Maar zeker  weten doe ik het niet, omdat je het als je het eenmaal herkent, echt overal ziet.

Fragment uit ‘Vogelvrij / Pajaro en Peligro’ – het boek waar ik as we speak/write aan werk.