Goed Nieuws

Vanochtend in de mail:

Beste,

Met veel plezier informeren wij u dat uw film Beyond My Walls geselecteerd is voor de Gouden Kalf Competitie van de 35e editie van het Nederlands Film Festival (NFF).

Ik ademde in. En uit.
Ik was blij. En rustig. Bij mezelf
Voelde geen euforie, zoals bij de selectie van Eigen Volk vier jaar geleden.
Blijf hetze;f mijn verdrietigste film ooit vinden.
Voelde wel dat de erkenning verdiend is. Voor mezelf maar ook zeker voor iedereen die meewerkte en bijdroeg.
Het was het moeilijkste werkproces ooit: leven en film werden één.
Zoals ik in een eerdere blog al schreef denk ik dat de film meer over codependency dan over Facebookverslaving gaat.
Verwachtingen hebben van mensen, vriendschap, liefde. Daarin teleurgesteld worden. Leren houden van jezelf. Mezelf.

Ja, een beter, blijer mens zijn/worden is het doel nu. Elke dag. Lukt aardig.
En workwise sta ik open voor een derde deel.
Want ondanks dat Eigen Volk en Beyond My Walls de moeilijkste dingen waren om te maken,
schrijf ik mondjesmaat aan het derde en laatste deel van het drieluik.
Het deel waar ik het bijna nooit over heb: hoe anders familiebanden, samenleven, relaties, seks, religie (islam) en vrijheid met elkaar in interactie gaan bij mijn Afrikaanse familie in West-Afrika. En wat voor rol voorouderlijke loyaliteit daar in speelt.