Seidl, the master.

Al vanaf ik Hundstage zag, mijn eerste Seidl film, is de Oostenrijkse regisseur Ullrich Seidl mijn grote voorbeeld.
Op IDFA 2003 heb ik lang voordat ik zelf films ging maken een masterclass van hem gevolgd.
Zonet bekeek ik het portret ‘A director at work’, een portret over Seidl en zijn manier van werken. Hij verwoordt prachtig wat ik graag zelf had willen zeggen, omdat ik er als storyteller precies zo over denk.

‘Het gaat er om dat je altijd een andere, een eigen blik op de wereld werpt… dat je die bevraagt.
Ik ben niet iemand die precies dat wat hij heeft bedacht en opgeschreven, ook wil realiseren.
Ik wil er liever mee leven. Tijdens het proces met de medewerkers, met de acteurs. Dat is veel interessanter.
Omdat je dan op dingen komt waar je helemaal niet aan had gedacht
Die zijn vaak veel spannender
Toch heb je een bepaald plan in je hoofd.
Ik bedoel niet dat je iets doet omdat je geen idee hebt, maar ik bedoel dat je van de ontmoetingen die je hebt… en wat je vindt…iets maakt, iets schept.
Of het nu een film is of een roman of wat dan ook: het gaat er altijd om dat je mensen laat zien die het met hun tekortkomingen moeten of willen zien te rooien…
Mensen die iets zoeken, mensen die ergens uit moeten zien te komen.
Geluk bestaat ook, maar daar valt niet zoveel over te vertellen.
Je moet vertellen over het zoeken naar geluk. En het mislukken.’

– Ullrich Seidl –

https://www.youtube.com/watch?v=oqLYIn2uGrE
Prachtige scene uit Hundstage van Ullrich Seidl. Die ik gebruikte als voorbeeldscene voor de sfeer van Eigen Volk, mijn debuutfilm.