NESKA POLITA

In februari 2017 gaf ik, verzamelaar, het meeste van mijn spullen weg en wat ik houden wilde gooide ik in mijn volkswagenbus T4, op weg naar een nieuw leven in Spanje…
Het was een verlangen wat al jaren in me leefde : digital nomad zijn en de stap durven zetten om niet enkel in Nederland te wonen maar ook elders.
Ibiza moest het worden, maar dat werd een complete ramp: mijn geschifte Belgische huisbazin, eigenaar van 12 honden, zette me na twee maanden op straat. Net voor het seizoen van start ging, wat het onmogelijk maakt om dan een huis te vinden. Nou voelde ik ook al vrij snel dat Ibiza het voor mij gewoon niet worden zou. Ik was niet all the way naar Spanje gereisd om in Hollandse groepjes Nederlands te zitten kwebbelen, noch had ik zin in Engelse hight tea of Belgische dartclubs: ik was in Spanje! Ik wou Spaans leren, Spaanse minnaars, Flamenco leren zingen, dansen, vivir la vida – zoals Ricky Martin zingt.
Ibiza is een apart stuk Spanje… Wat ik toen niet wist, en nu wel, is dat Franco Ibiza tijdens zijn dictatuur bewust vrij liet, als een soort van toeristisch visitekaartje met de familie  van Don Abel Matutes aan het stuur, een familie van politici, grootgrondbezitters, hoteleigenaren met wortels in de tabakssmokkel. Dat verhaal zit veel gecompliceerder in elkaar dan ik snel even hier kan bloggen, maar met genoeg voer voor een spannende Netflexserie – meen ik… Ik durf amper over ze te schrijven zelfs.
Maar ik zal onderaan de blog twee links plaatsen van stukken hierover die je met hulp van de vertaalknop in je browser desgewenst kan lezen… Een stuk dat ik hieruit citeer: “Mallorca daarentegen was het enige industriële bolwerk dat Franco had. De Mallorcaanse industrie was sterk ontwikkeld, met schoenen-, stoffen-, leerfabrieken en vooral metaaalfabrieken die werden omgebouwd tot wapenfabrieken die vrijwel 24 uur per dag in bedrijf waren om het leger te voorzien van uniformen, laarzen, riemen en kogels. Na de Spaanse burgeroorlog en het einde van de Tweede Wereldoorlog kwam de groei van het massatoerisme in het Middellandse Zeegebied naar voren als een van de meest karakteristieke sociale en economische ontwikkelingen van die tijd, die een snelle overgang van agrarische naar toeristische samenlevingen teweegbracht. een van de symbolen van de wederopbouw van West-Europa, zoals de Britse socioloog John Urry zou opmerken.” (**)
Nou Mallorca roemt haar oude schoenindustrie, maar over die wapenfabrieken heb ik nog nooit iemand gehoord hier…

Mijn verhaal liep anders dan gepland:  in 2017 exploreerdeik Formentera en daarna, in 2018  de grootste Baleaar Mallorca.
Op Formentera bracht ik een van de gelukkigste jaren van mijn leven door.
Het was al jaren een droom van me om een tijdje op Formentera te verblijven om te schrijven, maar het was er nooit eerder van gekomen. Nu blies de Balearenwind me linea recta naar Formentera.
Formentera is het mooiste zoniet het meest paradijselijke eiland van Europa – een soort van Caribisch paradijs maar dan in de mediterranée. Ik bracht op Formentera zonder te overdrijven een van de meest intense en gelukkigste jaren van mijn leven door: ik maakte er vrienden uit Argentinië, Pais Basco, Valencia, Italie, Venezuela, Mallorca, Frankrijk en de VS… de hele wereld leefde er in een notendop en ik vond er dat wat ik zocht. Omdat de meesten geen Engels spraken, leerde ik die eerste lente en zomer een handige mondvol Spaans. Ik leerde er mijn eerste Baskische vrienden kennen, allen met een X in de moeilijk uit te spreken namen.  Bij het horen van mijn naam juichte een van hen dat ik een ‘Neska Polita’ was, wat een mooi/goed/lief meisje is, in het Baskisch.
Tot op de dag van vandaag opent de naam Neske altijd deuren bij elke Bask die ik ontmoet. En hoewel ik vanwege mijn voorkeur, nee nood aan zon, niet snel naar Baskenland zal verhuizen, zijn de Basken, tot op de dag van vandaag mijn lievelingsvolk in Spanje. Het is ook de meest linkse regio van Spanje, de conservatieve partijen (laat staan Vox) krijgen daar het minste voet aan de grond. Dat bevalt mij énorm. En hun keuken is onovertreffelijk.
En dan is er nog hun taal, het Euskera, dat zulk een unieke, bijzondere taal  is, ook omdat er geen verwantschap met andere talen bestaat. Ik hoop het in de komende jaren nog te leren… wie weet!

Daarom hieronder een korte video over Euskera, een video met het liedje Neska Polita en de twee links naar de krantenartikelen over Ibiza en Mallorca
Later deze week schrijf ik meer over dat eerste magische jaar op Formentera…

(wordt dus weer vervolgd – speciaal voor Donna)

*Link naar een artikel over Ibiza en de familie Matutes
**Link naar een artikel over Mallorca en Ibiza en de opkomst van het toerisme hier