Oog om oog

Pas gisteren op 7 mei en precies 7 maanden na 7 oktober waagde ik me voorzichtig aan woorden alhier over de ramp in Gaza.
Hate-speech en polariseren wilde ik vermijden én ik voel compassie en verdriet voor zowel de Palestijnen als de Joden.
Het is zo verdrietig om te zien hoe mensen niet in staat zijn het trauma en geweld dat hun voorouders is aangedaan te stoppen en erger nog: ze doen hetzelfde soort geweld uit wraak de ander aan… Oog om oog.
En dit geldt zowel voor wat Israel doet, als wat Hamas deed.
Met als enige resultaat dat aan beide kanten onschuldige burgers sterven en lijden en de oorlog grotere wonden maakt.
Aan beide kanten.

Waar ik ook niet langer van kan wegkijken is dat er geweld wordt toegepast op vreedzame protesten (zoals nu bij de universiteitscampus Roeterseiland in Amsterdam). De politie communiceert ‘Wij begrijpen dat dit er soms heftig uit kan zien.’ en ik kan me alleen maar afvragen: ‘Waarom?’ en ‘Wie kan mij vertellen waarom geweld wordt ingezet bij vreedzame protesten?’

Ik luisterde gisteren, op 7 mei, uitgebreid naar de teksten die Bertien Minco en Nisrine Mbarki op vraag van de Balie schreven. Ze raakten me zeer. Het zijn zeer teksten die zowel het persoonlijke als het collectieve duiden en maakten dat ik twee keer terug ging luisteren. Teksten die ik nodig heb om breder te kunnen voelen en denken dan enkel datgene wat de media me voorschotelt.
Complimenten ook hoe Yoeri Albrecht dit gesprek voorzat. Een zichzelf tegensprekende Burgemeester Halsema vind ik zelf de zwakste schakel binnen dit programma. Wordt er door de organisatie alles aan gedaan om verbinding teweeg te brengen, krijgen we de Burgemeester die vergelijkingen opwerpt waar die niet worden gemaakt. En bovenal zichzelf tegenspreekt als ze zegt: ‘Dan is het eigenlijk volstrekt oninteressant wat de burgemeester daar verder ook bij voelt’ – en vervolgens (in deel 2) alleen maar verwoordt wat ze voelt en denkt… Interessant hoe ze in dit gesprek van je naar wij naar ik beweegt…
Ach ja, ook de Burgemeester van Amsterdam blijkt dan maar gewoon een mens… (wiens lichaamstaal nietsverhullend is…)